Zomaar
een briefje in het voorzichtige handschrift van een kind, op een half
bloknoot-
velletje. Op de keerzijde van het vodje papier de obligate tekening: een groene trein, een huisje en een paar bomen. Ik vond het in mijn dossierkast tussen wat oude papieren van mijn al lang overleden moeder. Ik had geen idee dat zij mijn schrijfsels al die jaren bewaard had...
velletje. Op de keerzijde van het vodje papier de obligate tekening: een groene trein, een huisje en een paar bomen. Ik vond het in mijn dossierkast tussen wat oude papieren van mijn al lang overleden moeder. Ik had geen idee dat zij mijn schrijfsels al die jaren bewaard had...
Een
van de meest traumatische ervaringen in mijn leven waren de zes weken die ik in
de zomer van ‘64 mocht doorbrengen in vakantiekolonie De Ketelaar in Ellecom.
Nu ik dit opschrijf, besef ik dat het DE meest traumatische ervaring van mijn
leven geweest is. Een kind van zeven, weggerukt uit zijn vertrouwde omgeving, weg van
zijn moeder…
De
schoolarts had in zijn alziende wijsheid besloten dat het doorbrengen van de
schoolvakantie in een vakantiekolonie van mij een ander kind zou maken. Ik was
een nerveus joch, vond hij, en ook wat te dik. Zes weken in de dennenbossen vergezeld van een 'mager' eetregime zouden
mij goed doen.
Vijftig
jaar later weet ik het nog steeds: de briefcensuur; het smerige vette eten; het
eenzame blauwkartonnen pakje Karperton smeerkaas waar vierentwintig kinderen op
zondagochtend ‘als traktatie’ hun broodje mee mochten smeren; het verplichte
slapen tussen de middag - met je handen boven de dekens!; de laan die het naargeestige bos inleidde; de walgelijke
karnemelk die ik moest drinken; de dagelijkse wandelingen zonder enige afwisseling; het maar 1
x per dag naar de wc mogen om te drukken; die magere, zigeunerachtige jongen die in zijn
broek plaste en met die natte broek moest blijven rondlopen tot hij genoeg
bespot was; de altijd in lichte paniek over te steken onbewaakte
spoorwegovergang; de kromme boom waartegen ik iedere dag mijn maag omkeerde, de heimwee, de heimwee, de heimwee…
Dat
donkere, troosteloze bos met al die grijptakken…. Of je Mordor binnenliep, weet ik nu. Twee leuke dingen zijn mij slechts bijgebleven.
Op een goede dag werd ik tijdens één van die weerkerende dodenmarsen aangereden door een
brommer, waarna ik met zeven hechtingen in mijn kuit in de kamer van de
directrice met zachtplastic bouwsteentjes mocht gaan spelen - naar huis
bellen mocht ik echter niet.
Voor
het avondeten werd er altijd door een leidster voorgelezen. Toen zij op een
middag werd weggeroepen, vroeg zij of één van de kinderen soms verder wilde lezen.
Op de een of andere manier kreeg ik het boek in handen en begon voor te lezen. Toen
ik even opkeek zag ik de verbaasde gezichten van andere kinderen en toegelopen leidsters
in de deuropening die een heldere kinderstem blijkbaar feilloos uit Alleen op
de wereld hoorden voorlezen. Van toen af aan mocht ik iedere keer voorlezen,
het enige lichtpuntje in die lange
zwarte dagen.
Mijn
moeder moet die laatste zin in mijn briefje ook gelezen hebben. Wij aten thuis
nooit stamppot of hutspot met spek. Sterker nog, ik hield niet van spek en ik
haatte de zoetweeïge smaak van hutspot. Ik walgde van karnemelk. Als ik nu die woorden herlees, komt het
mij voor als een soort codetaal: “ik moet hier stamppot met spek eten. Immediate
evac required”. Zij moet begrepen hebben dat ik daar niet senang was. Pas veel
later, ik was al volwassen, vertelde ze mij dat ze er zo’n spijt van had gehad
dat ze mij niet terstond had opgehaald, maar ze had toen geen geld voor een
treinkaartje…
Vele jaren
nadien werd ik nog immer misselijk van de geur van groentesoep: voor mij zag ik dan
weer die vieze vetkringen die er in Kamp Ketelaar op dreven. Hetzelfde gold voor de
lucht van uitgebakken spek. Het statige witte gebouw is enige jaren geleden
door asielzoekers in de fik gestoken en tot de grond toe afgebrand. Deze
herinneringen niet. Die staan nog altijd in mijn hersenschors gebrand.
Zo herkenbaar!!
BeantwoordenVerwijderenof vragen of je snachts naar de wc mag en als je dat vergat zoals ik moest je de hele nacht op de ijskoude gang zitten en je mocht niet in slaap vallen want dan werd je wakker gehouden met een tik van een liniaal of iets dergelijks
BeantwoordenVerwijderen